Rodzaje kontraktów występujących w piłce nożnej
27 maja, 2022
Piłkarze są związani kontraktami i innymi umowami z klubami, dla których grają. Istnieją różne rodzaje umów, w tym klauzule Non-signing, klauzule buy-back i klauzule Release. Konieczne jest, aby nauczyć się różnych rodzajów umów i zrozumieć je przed podpisaniem jakiejkolwiek umowy.
Transfery
Kiedy zawodnik przechodzi z jednego klubu do drugiego, proces ten nazywany jest transferem. Transfer polega na zarejestrowaniu zawodnika w jednym klubie, a następnie przeniesieniu go do innego. Jest to duża zmiana w życiu zawodnika, która wpływa na jego przyszłość w sporcie. Jednak proces ten nie zawsze jest gładki.
W piłce nożnej, transfery są częstym sposobem dla graczy, aby opuścić swój obecny klub dla lepszego. Często odbywa się to w odpowiedzi na względy finansowe. Podczas gdy proces jest podobny do handlu zawodnikami w innych sportach, transfery piłkarskie są zazwyczaj bardziej złożone. Większość graczy odchodzi dla lepszych możliwości, ale względy finansowe nadal odgrywają dużą rolę. Wiele transferów jest trudnych do zrozumienia i ma ciekawe historie.
W procesie transferu biorą udział cztery strony: zawodnik, agent i klub sprzedający. W większości przypadków agent zawodnika będzie naciskał na jego sprzedaż, a klub sprzedający będzie starał się uzyskać jak najlepszą ofertę. Jednak to klub ma ostateczną kontrolę nad rejestracją zawodnika, więc może odmówić jego sprzedaży. W rezultacie większość klubów czuje się naciskana, aby zaakceptować niższą cenę niż rzeczywista wartość zawodnika.
Transfery w piłce nożnej stały się bardziej skomplikowane w ostatnich latach. Zawodnicy muszą wyrazić zgodę na transfer przed przeprowadzką, a jeśli mają jeszcze kilka lat kontraktu, mogą odmówić. Ponadto, agent gracza i radca prawny otrzymują procent od opłaty za transfer. Jednak zawodnicy rzadko otrzymują procent od opłaty transferowej.
Transfery w piłce nożnej wywołały również intensywną debatę wśród purystów piłkarskich. Niektórzy krytycy uważają, że są one niesportowe, ponieważ używają procesu do promowania młodych talentów.
Klauzule odkupu
Klauzula odkupu w kontrakcie piłkarskim oznacza, że drużyna może odkupić zawodnika, który został sprzedany do innej drużyny. To może być korzystne dla gracza, który chce wrócić do swojego byłego klubu, a nawet może być korzystne dla gracza, który jest sprzedawany. Klauzula ta została po raz pierwszy użyta w 1983 roku, kiedy to angielski napastnik Luther Blissett został sprzedany do AC Milan. Podczas swojego pobytu we Włoszech zdobył zaledwie trzy bramki. Szybko jednak zaczęły krążyć plotki, że włoski klub pomylił go z Johnem Barnesem. Okazało się to nieprawdą i po roku spędzonym w Mediolanie został odkupiony przez Watford za 550 tysięcy PS.
Stosowanie klauzul wykupu w kontraktach piłkarskich staje się coraz bardziej popularne. Są one skutecznym sposobem dla mniejszych klubów, aby podpisać duże nazwiska graczy. Podczas gdy klauzula buy-back może nie być tak lukratywna jak umowa transferowa, pomoże ona wszystkim zaangażowanym stronom. Będzie chronić zarówno zawodnika, jak i klub.
Klauzula wykupu może być skomplikowana. Zazwyczaj klub macierzysty zawodnika może go odkupić, ale opłata jest ustalana zanim dojdzie do transakcji. Ponadto, klub sprzedający może odmówić zapłacenia sumy odstępnego za wykup, więc kluczowe jest, aby obie strony uzgodniły osobiste warunki. Ponadto musi być jasne, że zawodnik chce wrócić do pierwotnego klubu.
Klauzula wykupu w kontrakcie piłkarskim daje drużynie możliwość odkupienia zawodnika, który został sprzedany do konkurencyjnego klubu. Na przykład Chelsea może kupić Paula Pogbę za PS67 mln po zakończeniu obecnego sezonu, jeśli ci ostatni zdecydują się odkupić zawodnika. Ta klauzula jest szczególnie cenna dla Chelsea, ponieważ daje klubowi możliwość wzmocnienia linii frontu.
Non-signing clauses
W piłce nożnej, klauzule non-signing mogą być używane do przywiązania zawodników do ich klubu. Na przykład, gracz może podpisać umowę na określoną kwotę pieniędzy, ale może odejść tylko wtedy, gdy jest oferowana wyższa opłata gdzie indziej. Ten rodzaj klauzuli jest najbardziej powszechny w Hiszpanii, gdzie jest obowiązkowy dla zawodnika. Klauzula ta jest również znana jako buyout i jest wypłacana klubowi, który chce kupić zawodnika, jeśli ten zdecyduje się odejść. Pierwotnie klauzule te były bardzo trudne do zrozumienia, ale zostały uproszczone w październiku 2016 roku, kiedy zmiana prawa zniosła opodatkowanie zaliczek na wykup.
Inne klauzule mogą mieć formę klauzul dotyczących wzrostu płac. Klauzule te są przydatne, aby chronić zawodnika przed niezadowoleniem z jego wynagrodzenia po przedłużeniu kontraktu. Na przykład, zawodnik może mieć klauzulę o podwyższeniu wynagrodzenia w swoim kontrakcie po tym, jak rozegra co najmniej sześć lat dla swojego klubu. Jednakże, zawodnik może nie chcieć podpisać kontraktu, który zawiera klauzulę automatycznego wzrostu wynagrodzenia.
Klauzula wykupu może być również użyta do uniemożliwienia zawodnikowi przejścia do konkurencyjnej drużyny. Kiedy zawodnik ma wysoką klauzulę wykupu, konkurencyjne drużyny mogą nie być zainteresowane podpisaniem z nim kontraktu. Ponadto, wysoka klauzula wykupu wysyła wiadomość do zawodnika, że może nie być w stanie honorować swojego zobowiązania wobec klubu.
Piłkarze, którzy mają klauzulę non-signing w swoich kontraktach, często mają trudności z negocjowaniem warunków kontraktu. Niemniej jednak, mają oni prawo do negocjowania warunków swojego kontraktu. Poprzez negocjowanie warunków kontraktu, mogą oni zawrzeć umowę, która odpowiada ich potrzebom. Ponadto, mogą negocjować ze swoimi agentami na temat czasu gry i wynagrodzenia.
Klauzule zwalniające
Piłkarze mają klauzule zwalniające, z których mogą skorzystać, aby opuścić klub, dla którego obecnie grają. Klauzule te są powszechną praktyką w piłce nożnej i istnieją od wczesnych lat 80-tych. W Europie są one dozwolone, ale nie wymagane w niektórych ligach. Francja nie zezwala na te klauzule, ale gracze z Francji i Ameryki Południowej mogą je stosować. W Hiszpanii release clauses nie są uznawane za wartość rynkową, ponieważ są prawnie wymagane.
Barcelona ostatnio uciekła się do zwiększenia klauzul zwalniających, aby zatrzymać zawodników. Klub niedawno kupił Neymara za 222 miliony euro, co jest wyższe niż 700-milionowa klauzula zwolnienia Messiego. Tymczasem Real Madryt miał problemy z negocjowaniem podpisania Kyliana Mbappe. Pogoń Manchesteru City za Harrym Kane’em zakończyła się z powodu braku klauzuli zwalniającej.
Klauzule zwolnienia są używane jako ochrona przed innymi klubami wykorzystującymi twojego zawodnika. Klauzule te mogą być bardzo wysokie i mają wpływ na zastraszenie potencjalnych nabywców. Klauzule zwalniające mogą być dobrym sposobem na umożliwienie zawodnikom przejścia do nowego klubu, jeśli są niezadowoleni z obecnego klubu. Jednakże, jeśli klauzula zwolnienia jest zbyt niska, klub może nie być w stanie uzyskać tego, czego chce.
Podczas gdy niektóre kontrakty piłkarskie nie wymagają klauzuli zwolnienia, gracze często proszą o nią. Niektóre kluby zaoferują graczowi więcej pieniędzy, jeśli będzie on skłonny podpisać przedłużenie kontraktu. Podobnie, gracz może zaoferować nowemu klubowi wyższą cenę wywoławczą, jeśli wie, że klub jest skłonny ją spełnić. Niektórzy zawodnicy mają nawet „dżentelmeńską umowę” ze swoim klubem i przedłużają kontrakt w zamian za wyższą cenę wywoławczą.
Niektórzy piłkarze próbują wymusić swoje wyjście z kontraktu po osiągnięciu sukcesu w swojej karierze. Na przykład zawodnik może próbować wymusić transfer z Manchesteru United do Manchesteru City w 2022 roku, jeśli nie jest zadowolony ze swojego nowego klubu. Transfer Haalanda nie jest prostą sprawą i może być skomplikowany.
Prawa do wizerunku
Prawa do wizerunku zawodnika są ważne, aby chronić wizerunek przed niewłaściwym wykorzystaniem. Dzięki takim prawom zawodnik może zarobić miliony dolarów. Jednak tylko najbardziej popularni gracze mogą skorzystać z tego typu kontraktu. Dochód z praw do wizerunku nie zawsze jest tak wysoki jak pensja zawodnika. Dlatego ważne jest, aby znaleźć wiarygodną firmę, która zajmie się prawami do wizerunku.
Płatności za prawa do wizerunku są zazwyczaj dzielone pomiędzy zawodnika i klub. Te płatności mogą być złożone i skomplikowane. Strony zaangażowane w transakcję mogą znajdować się w różnych krajach z różnymi stawkami podatkowymi. Dlatego też niezależna wycena jest kluczowa. Ponadto ważne jest, aby upewnić się, że prawa do wizerunku są odpowiednio wykorzystywane przez klub zawodnika.
Prawa do wizerunku zawodnika obejmują również prawa do jego nazwiska, pseudonimu, numeru drużyny lub składu, informacji biograficznych i podpisów. Prawa do wizerunku mogą również obejmować portrety wideo i filmowe, prawa do stowarzyszeń, usługi promocyjne i inne. Prawa do wizerunku zawodnika są coraz większe. Prawa do wizerunku zawodnika obejmują jego nazwisko, pseudonim i podpisy, które są rozwijane z czasem.
Ponadto prawa do wizerunku mogą być wykorzystywane także w celach komercyjnych. Doradca zawodnika może umówić się na cesję jego praw do wizerunku na rzecz firmy w celach podatkowych. Klub zawrze wtedy umowę z firmą zawodnika. Ten rodzaj umowy jest zwykle negocjowany między klubami a zawodnikami i określa zakres wykorzystania zdjęć. Umowa dotycząca praw do wizerunku powinna być przejrzysta i posiadać warunki związane z opłatami i płatnościami. Umowa powinna również określać, czy prawa do wizerunku zawodnika są chronione prawami własności intelektualnej.
Umowy dotyczące praw do wizerunku były ostatnio przedmiotem wielu kontrowersji. Szczególnie jeden wysoko postawiony zawodnik został zaangażowany w spór pomiędzy HMRC a jego klubem. Powszechnie mówi się o tym, że prawa do wizerunku zawodnika mogą być wykorzystywane jako schronienie podatkowe. To spowodowało, że wiele klubów wycofało się z umowy.
Podobne tematy